Hayatın anlam arayışları içinde kaybolan ruhlarımız,

İyileşmek için bir başkasının onu kurtarmasını bekliyor

Bilinmezliğin derinliklerinde kaybolurken,

Zehrinde, panzehrinde kendi olduğunu çözümleyemiyor

Kendi kurduğu ütopyanın kristalleşmiş yalnızlığında,

Sıkı sıkıya sarılıyor yokluk vurgularına…

Pazar yerine dönmüş kalpler, aradığını bulmak için çırpındıkça dağıtıyor kendini

Çırpmaktan korktuğu kanatları sırtına yapışıyor

Özgür olmanın özgeliğinden  kaçış kaosa dönüşüyor

Akıl almaz bu çırpınış, ruhunu karanlığın en derin çukurlarına…

Sorgulamadan yaşanılan bu hayat,

Soğuğu ve sıcağı aynı anda sunarken

Yanmaktan çok donmayı tercih ediyor insanoğlu

Donuk, ruhsuz, soğuk tepki veremeyen bu dualitenin içinde

Sonsuz illüzyonların  gözünün önünden geçişini izliyor.

Oysa gerçeği görmek için sonsuz olasılıklar sunan bu evren,

Okyanusların en derinliklerine inmeni ve gerçek hazineye ulaşman için zorluyor seni.

Anahtarı sende olan hazineye ulaşmak, kalbinde yapacağın yolculuğun elzem bilgeliğine ulaştığında senin olacak…

Korkma boğulmaktan

Dal o derin suların sonsuzluğuna….

Yüzeyde çırpınıp nefessiz kalmaktansa

Sana nefesin kadar yakın olan   o kutsal ışığın sunduğu özgürlüğü kucakla…

                                                                                                                           27.02.2024

                                                                                                                           Ayşe Aygün