Direnişim bitti, sen vurdun, ben vuruldum.

Akıntıda sürüklendi yüreğim, yüreğimi tutmadın.

Oysa berrak bir sevdayla sana sürüklenmişti kalbim,

kalbimin elleri yok artık, sen yoksun artık

Zaten hiç olmadan yaşatmıştım seni,

zehirli bir sarmaşıktı gözlerin,

ölümü yavaştan yüreğime akıtan.

Akıntı durdu,

direnişimin sonu oldu gidişi gözlerinin

Şimdi lanetler yağıyor mevsimlerime

bütün kötü ruhlar, cehennemin sıcaklığı, şeytan silahları.

Tahammülüm yok.

Bu gidiş olmamalı, kırık zamanlar olmamalı,

takvimsiz sizdi sana sevgim,

takvimler olmamalı.

Ne yazsam faydasız,

bütün kara sözleri sürsem beyazlıklara,

içimin acısını dökemem.

Zift tutmuş yüreğimde sevgin, seni sevmek   .

Seni sevdim, seni sevdim, sevdim, sevdim,

sen bilmeden, ben bilmeden sevdim.

Sen apansız çektin gittin,

ben sevdim bittim.

Bittim diyorum,

az önce gözlerinin içinde çoğalırken varlığım,

şimdi gidişinle bitti çoğalışım.

Rahatlamıyor yüreğim,

rahatlatmıyor hiçbir şey yüreğimi.

Huzur sonsuza kadar yok artık, yok.

Senin gibi yok.

Ölü ellerimle yazıyorum,

ölü gözlerimle bakıyorum hayata.

Canımın cellâdı oldu gözlerin,

canımın senedini gidişinle kesti gözlerin.

Senetsizim, sensizim.

Sensiz hasta ruhum,

ruhumu tükettin.

Bütün kent alev kızıllığıyla yanmakta şimdi

Caddeler, evler, yetim semtler.

Islatmıyor yağmur damlaları kenti,

gittikçe çoğalan bir yangının ortasındayım.

Artık geri dönsen de faydasız

                                     AYŞE AYGÜN/ 2000