Parçalıyordum, dağıtıyordum yüreğim gözyaşlarını

Bu şehrin ağlayan sokaklarına

Yağmurun ağır bastığı bir günde çıkmıştı son kez bu kapıdan

Ben ağladım bulutlar ağladı

Acısızdı gözyaşlarım

Düşünmek kadar huzur vericiydi

İçimde başlayan duygu yoğunluğunun

Ağır bastırmasıyla ağlıyordum,

Ağlamanın bana bu kadar huzur vereceğini hiç düşünmemiştim

Keyifliydim, gülümsüyordum gözlerini düşünerek

Biliyordum ki, yine bulutların gözyaşlarına gömüldüğü bir gün

dönecekti bana, şehrime

Gözlerimi asılı bırakmayacaktı bu kapıda

Geçiciydi asılı günler

Yine bir merhabayla huzur bulacak içimi rahatlatacak

Oksijenler çekecektim

İşte yaşamak bu diyerek güne çığlıklar basacak

Yüksüz bırakacaktım günü arkamda

            AYŞE AYGÜN /  2001