Kapalı kapılar arkasındaydım

Kentin aynası yoktu

Yansımayan bir yüzün arayışıyla boğuluyordum

Çıkışı olmayan caddelerin sonunda

Bulunmayan varlığın vuruyordu beni.

İçime bıraktığın serinliğin uykusuzluğunda sabahlıyordum.

Gözlerim adını okuyordu her insanın yüzünde,

Tahminsiz yakındın

Hayatın vurgularından uzaktım

Sorularından, sorunlarından

 Düşünmenin bu kadar huzur verdiğini

Seni düşünmekle kendime anlattım

Düşünmek içime sindi, sen içime sindin

Kendimden bir şeyler bulunuyordu varlığında

Beklentisiz bir dostluktu seni yaşayışım

Gideceğini düşünmek bu yüzden

Sıkıntı vermiyordu bana

Gitmeyen bir yanın olacaktı bende

Mevsimi değişmeyecekti sensiz günlerin

Bahar yine benimle kalacaktı

 Varlığında olduğu gibi yine sensiz konuşulacaktı istenenler

Varmışçasına heyecanla beklenecekti  17.45’ler 19.15’ler

Çenem dizlerimin arasında sıkıştırılarak sabahlanacaktı geceler,

 üretmenin kaynağı olacaktı bendeki varlığın.

Yorgun olmayacaktım sabahları

Uykusuzluk vurmayacaktı beni

Bazen dostça ellerimi sıkman için ruhumu uyutmak isteyecek,

Uykunun kollarına bırakacaktım kendimi

Gün, yaşamak adına başlatılacaktı

Uzun mevsimler boyu sürecek bir serinlikle evrenim;

rüzgarın esintisiyle dağılacaktı saçların

sükunet  beni bırakmayacaktı senli zamanlarda

kollarım beyaz bir yelken gibi kendini hazırlayıp,

bıraktığın o serinlikte yol açacaktı

ve sen yanımda olmayacaktın

Bunu bilmek hiçbir şeyi değiştirmeyecekti

Aydınlığı yakaladığım o yolda sınırları zorlayarak yol alacaktım

sen olmayacaktın…

Uzun zaman önce buna kendimi hazırlamıştım

Acısızlığım bu yüzdendi

Yinede düşündüğümde gözlerindeki samimi şefkati

Batıyor yüreğime bir şeyler

Sıkışma devrini yaşatıyor yüreğime

gözlerinle bütünleşmek

Bu yüzden gözlerine uzak kalmak huzur veriyordu bana

Sakindim ve seni sıkıntısız yaşamaya çalışıyordum

Bana beklemek yakışır aydınlıkları,

olmadığın zamanlarda

                                      AYŞE AYGÜN /   2001