Kalbimin boş sahalarında geziniyorsun,

gürültülü bir gökyüzü gibi

Ve ben çakışmayan bulutların yağmursuzluğuyla boğuluyorum.

Karıştırıyorsun mevsimlerimi

Bu düzensizlik süründürüyor,

sürüklüyor kalıntısız aşkın kalıtsallığına beni

Yor…

Kitlenmiş yorgunsuzluğum yorulsun; yorgunluğunu hissettir bedenime,

yorulmayan yorgunsuzluğum yoruyor beni

Açlığını tüket kalbimin tüket ki, tükensin boş sahalarım

Düşmeyeyim artık dünyanın boşluğundan aşağıya

Yakamı çekiştiren bu acı, bu yalnızlık bıraksın peşimi

Gel

Neyime mal olacaksan ol ama gel

Katran karası olsa da yaşatacağın acılar,

razısızlığımı razıya hazırım

Yeter ki gel…

                        AYŞE AYGÜN /   2005