Ağırlığını hissediyorum kederin,

beyaz bir gömleğe sıçrayan kan gibi

silinmesi güç izler bırakıyor.

Günlerime yansımasını engelleyemiyorum.

Kederlerim…

nasılda tek bir kelimeyle basite indirgenebiliyor

nasılda uzun uzadıya anlatmamı engelliyor her şeyi…

Bir kelimeye tek bir kelimeye neler sığdırdığım bilinmiyor

Yine bilinmezi oynuyorum istemeden

tipik bir bunalım vakası diyerek geçiştiriliyor kederlerim.

oysa günlerdir her an ensemde hissettiğim ölümü,

her an babamı kaybetmekten tiksindiğim korkumu,

ona dokunmanın ne demek olduğunu bilmediğim

bir sevgilinin açlığını yaşarken

yıllardır kavuşamamanın verdiği ızdırabı

Ve bir lokma ekmek için verdiğim kavgalarımı,

insanlarımı, insansızlığımı, gülümseyemeyişlerimi

 bir tek kelimeye sığdırıyorum

kederlerim..

keşke her şey bu kadar kolay olsaydı…

oysa ben yutkunamadığım tükürüğümün bile

hesabını sorar oldum kAendime,

bana kazandıracağı bir şey olmadığını bile bile

                                          AYŞE AYGÜN /2005