Uzun bir yoldayım

Sonuna yaklaştığım zamanın

Aslında ne kadar başındayım

Büyümeyi öğreniyorum

Geniş ve yeni yolarda yürümeyi

Ve sevmeyi,

Başlamadan bitmeyi

Ardından bittiğini sandığım hayata

Yeniden başlamayı

Zaman nede çabuk geçiyor

Ne kadar az yol alıyoruz gün batımlarında

Biliyorum ülkemin karamsar çocuğunu oynuyorum

Zaman zamanda yaşadığıma dair

Kalıntılar bırakmaya çalışıyorum bırakmaya çalışıyorum hayata

Dağılmış duygularımı toparlamak zor olsa da

Zorlu başlangıçları başlatmak

Bünyemin vazgeçilmez isteklerinden biri haline geliyor

Yaşlanıyorum galiba,

Yavaş ve yaşlı düşünmeye başlıyorum

Yaş-lı düşünüyor gözlerim

Pınarsız kalamıyorum

Akıntı beni sürüklüyor

           AYŞE AYGÜN /  2008