Her sevda bir veda dedim ve çıktım yola

Dünyanın en tatlı yürek acısıydı benimki

acımı seviyordum

acılarını seviyordum

mücadeleni,savaşlarını,çalışmanı ve kazandığın zaferleri

yazını,kalem tutuşunu,oturmanı

Ve güldükçe çukurlaşan yüz hatlarını

Öfkeni, öfkesizliğini ve insanlarını

Ve sen diyen kendimi

Zaman zaman seni sevmenin mahcubiyetini asıp boynuma

gezindim günlerce, gecelerce..

Yumruklar savurdum duvarlarıma,

kırmak istedim ellerini tutmak isteyen ellerimi,

ağlattım günlerce seni görmek isteyen gözlerimi,

öylesine ağlattım ki; çatlamaya yüz tuttu ağladıkça kızıllaşan göz bebeklerim

aç b ıraktım kendimi,

susuz bıraktım, türlü işkenceler yaptım bedenime

ve yüreğime

Vazgeçemedim

Vazgeçilmezimdin.

                       AYŞE AYGÜN /   2008