Önce müziğini sevdim sonra yüreğini.

Ardından gülümseyen yüzünün arkasında sakladığın

ve yalnız benim görebildiğim acılı gözlerini….

Zor bulunan petunya çiçeklerine benziyordun

Her dokunmak istediğimde sana

çokluğu sayılmayan çöl dağlarını aşmam

ve tırnaklarını geçirmem gerekiyordu sırtına dağların

Dağlar eriyordu, tutunamıyordum,

güneş kızdırıyor, tenim terliyor, hücrelerim zayıf düşüyordu,

yoruluyor bitkin düşüyor ama

Vazgeçmiyordum…

Vazgeçilmezimdin…

Masaya yatırıp defalarca sorgulanmış tüm olumsuzlukları,

bir kol temasıyla yok edebilecek kadar yanıktı yüreğim sana

Toprağı delip kudretle fışkıran su gibisin

içtikçe kana kana içesim geliyor seni

içimi serinletiyor sesin refaha eriyor

ve huzurun doyumsuz tadıyla boğuluyorum

                                     AYŞE AYGÜN / 2009