Ağaçlarla savrulup ürperen

Sonbaharın gözyaşları ile ıslanan

Titrek yapraklar,

Titreyen vücuduma eş

Ölesi üşüyorum kanım donuyor

Avuçlarımı sıkıyorum ısınmak için

Yararı yok olsa da

Beni avutuyorum

Ufukta ilk kızıl ışıklar vururken

Hızla ölen gece gibiyim, hızla ölüyorum

Ve çevresini kızılımsı bir buğuyla sarmış

Ilık güneşi göremiyorum

Bu gece sokak lambası da yanmadı

Yakmadılar, ışıksızım korkuyorum

ve olmadık zamanlarda seni düşünüyorum

Kulağımda son gülüşünün hışırtıları

ellerimi tutuyorsun ısınıyorum

Ne vakit seni düşünsem

Bedenim acıyor, ruhum sancıyor

Hasta ve yorgun bir yaşlı gibi

Ölü bir deniz gibiyim dümdüzüm

Artık yüreğimde çılgın dalgalar çarpmıyor

Koca bir kasırga durmadan beni izliyor

Çember daralıyor çıkamıyorum, kaçamıyorum

                                       AYŞE AYGÜN / 1996