Kötü bir alışkanlıksın bende

Kalbimden fırlayıp beynime doğru

hızla yol alan bir virüs

Düşüncelerimi kaplamışsın

Her bir şeyin özünde sen

Varlığının dışında hiçbir kimseden

ve nesneden habersiz ben

Belki güzel değilsin hatta çirkinsin

Ama yüreğimin sesiyle keşfedilmişsin

O çok sevdiğim yakamozlara zıt

Su yüzüne çıkmamış tutkulu duygularımla

Sevilmişsin

Umutlarımın, ümitsizliğe dönüştüğü ve tükendiğimde

Farklı bir şekilde çıkarsın karşıma

Terk edilmişliğimin uçurumlarından dönerim

Yinede değişimsiz severim seni

Belki her defasında biraz daha fazla

Gönül penceremin perdeleri kapalı başka mevsimlere

Yarınları düşünmeden sünger çekmişim geleceğe

Şimdi geçmişim gibi, bir senli mevsimlerdeyim

Ve cebimde biriktirdiğim saklı duygularımı

Savurarak dört mevsime

               AYŞE AYGÜN  /1997