Gözyaşlarımı söküp yerlerinden
Gittiğin topraklara vurdum!
Serseri gözyaşlarım kurudu
Üç mevsim boyu sustum!
İklimlerin arsızlığına, mevsimlerin boşluğuna
Ve yalnızlığıma ve sensizliğime…
Ardından şerefsiz gecede
Yıldızımıza üç kurşun sıktım
Ellerimde acının kelepçeleri, gezinip durdum
Çocuk değildim ağlamadım,
Yumruklarımı sıkıp duvarları ağlattım
Yinede içimdeki acıyı durduramadım
AYŞE AYGÜN /1997