Gülümseyen gözlerime bakma, içimde sefil bir ben, tırnaklarımın üzerine tutunarak yere düşmemeye çalışıyorum. Sırtımda tonlarca ağırlık, tek bir toz tanesi konsa düşeceğim. Üflüyorum boşluğa son gücümle konmasın tanesi hüznün
Ve nefesim kesiliyor...
Başımın üzerine uzun bacaklı bir kuş konuyor, aynı yöne bakıyoruz, gözlerimiz parlıyor, sessizliğimi bozuyor.
Rüzgâra çarpan sesinde bin umut...
Ben susuyorum o söylüyor. Sesiyle yok oluveriyor güçsüzlüğü bedenimin.
Bir kuş sesi...
Havalanıyor gökyüzüne
Başımı kaldırıyorum, gökyüzü mavi, gökyüzü beyaz, gökyüzü umut kokuyor...
Kesilen nefesimi toparliyorum,derin bir sessizlikte içine çekiyorum umudu, yüzüm aydınlanıyor....
Bir kuş sesiyle yeniden doğuyorum...

                                        AYŞE AYGÜN /3 Mart 2020