Gücün kendi elinde olduğunu düşünen zihin, Yarattığı karmaşanın içinde kendine yol bulmaya çalışan kalpleri, yokluğun en derin okyanuslarına iterken, gizli hazineleri bulan ve aydınlanan kalplerin farkında olmaz. Karanlık, korkulu ve soğuk ormanlarda ıssız ve sessizce ilerleyen ruhlar, dökülen yaprakları toplar düzenler ve çıkışa giden yolun üzerine serer. Zaman çok daraldığını fark etmeyen o güç, celladını terk edip ışığı gören toplulukların gidişini durduramaz.

Diri ve umutla bekleyen bu topluluklar her yolu denemiş ve artık tek bir yolda tek bir ışığa doğru yürüme kararı ile adımını atmıştır. Yol ne çamurlu ne de kurudur. Eylemsizlikler tüm devinimlerini sessizce yaşamış, ses için kendini tamamlamıştır. Şimdi yola çıkma zamanı. Bastığın her mühür geleceğe umut olacaktır…

                                                                                                                      Ayşe Aygün 09/03/2023