Bedenlendiği ruhun farkındalığıyla uyumlanamayan zihin,kuramadığı dengenin,kaygan zeminde kozasından çıkamayan tırtıl gibi geri geri gitmeye mahkumdur. Uyanışını gerçekleştirmemek için direnen ve kendince güvenli alan olarak atfettiği O karanlık mağaradan çıkmayan insanoğlu,sonsuz bir labirentin içinde kıvranıp durur. Bilinçaltı ile yüzleşmekten korkan kalp,çıkış için bir mucize beklemek yerine,mucizenin kendisi olduğunu algılaması gerekir.
                                                                     Ayşe Aygün
                                                                    05.12.2023