Arafta kalan ruhun sonsuz anlam arayışları içerisinde savrulan sanatçı, bu tinsel yolculukta geçmişten geleceğe uzanan yolun sırlarının sembollerde gizli olduğu kanısı ile geçmiş yaşamlardaki topluluklarının gelecek nesillere kodlar bırakmış olması olasılığı içerisinde, kültür donelerini inceleme altına aldığı bu dönemde, Anadolu Selçuklu döneminde sıklıkla kullanılan Türk motiflerini ve sembollerini harmanlayarak kendi özgün anlatım dili ile eserlerine yansıtmıştır. Tuval üzerine toprağı sabitleyerek eski kerpiç ve duvar görüntüsünü hissettirmek isteyen Aygün, Çağdaş Sanat ve geleneksel sanat formlarını buluşturarak geçmiş ve güncel arasında bir bağ kurmaya çalışmıştır.

The artist, who was tossed around in the eternal search for meaning of the soul stuck in limbo, examined cultural data in this spiritual journey with the belief that the secrets of the path from the past to the future were hidden in symbols, with the possibility that the communities in past lives had left codes to future generations, and used Turkish motifs and Turkish motifs frequently used in the Anatolian Seljuk period. He blended the symbols and reflected them in his works with his own unique expression language. Aygün, who wanted to make the old adobe and wall appearance felt by fixing the soil on the canvas, tried to establish a bond between the past and the present by bringing together Contemporary Art and traditional art forms.